Η ελληνική γλώσσα είναι ενιαία από του Ομήρου μέχρι σήμερα. Ο χρόνος με την διαρκή μεταβολή και εξέλιξη των πολιτισμικών στοιχείων, καθώς και οι ιστορικές περιπέτειες του έθνους ήταν επόμενο να έχουν επιπτώσεις τόσο στην μορφή όσο και στην σημασία των λέξεων, η γλώσσα όμως στο σύνολό της παρέμενε πάντα η ίδια.

Αυτή ακριβώς η εξέλιξις μορφής και σημασίας των ελληνικών λέξεων παρακολουθείται και στον Β΄ τόμο των Ετυμολογικών και σημασιολογικών ανιχνεύσεων.

Τα συμπεράσματα προκύπτουν από αναφορές σε κείμενα από όλο το ιστορικό φάσμα της γλώσσης μας (αρχαία, αλεξανδρινή, βυζαντινή, νέα ελληνική) και θεμελιώνονται με ορθολογικό τρόπο.